Gümülcine, 15.08.2023

Trabzon’un Maçka ilçesinde yer alan Sümela Manastırı Ortodoks Hıristiyanlar için kutsal bir yer. Manastır restore edilerek 2010 yılında ilk kez ayin düzenlenmesine izin verildi. 2010 yılı bir başlangıç oldu ve o günden bu yana tam 10 defa ayin düzenlendi. Bir çok ayine İstanbul Fener Patriği Bartholomeos da katıldı.

Buraya kadar her şey çok normal. Herkesin dini hürriyetini kullanması demokrasi ve insan haklarının getirdiği bir haktır. Bu hakkın çeşitli bahaneler ileri sürerek engellenmesi insan hak ve hürriyetlerinin kısıtlandığı anlamına gelmektedir.

Türkiye, ülkede Hıristiyanların yaşamadığı bölgelerde bu hakkı kullandırırken, Yunanistan’da durum nedir acaba? Batı Trakya Türkleri yaşadıkları bölge dışında bir camide ibadet yapabiliyor mu? Örneğin Selanik’te, Trikala’daki Osmanlı yadigarı camilerde bir cuma namazı kılabiliyorlar mı?

Daha önce de defalarca yazdığımız gibi Batı Trakya Camileri Din Görevlileri Derneği Trikala, Larissa gibi şehirlerdeki Osmanlı camilerinde cuma namazı kılmak için başvurmuş, ancak her seferinde çeşitli gerekçeler ileri sürülerek yetkililer tarafından reddedilmişti.

Batı Trakya Türklerinin feryadını ne yazık ki duyan yok! Bu durumda ne yapılması gerektiğini acaba yeniden düşünmek mi gerekir? Suskun siyaset yönteminin yerine iç dinamikleri harekete geçirip aktif demokratik eylem mi yapmak gerekiyor? Şunu hiç bir zaman için unutmayalım. Batı Trakya Türkleri ne zaman ki haklarını demokratik eylemlerle dile getirdiler; dünyaya seslerini duyurdular ve sonuçta devlet bazı uygulamalardan vazgeçti.

Aşağıdaki örneklere hep birlikte bakalım:

• İnhanlı köylülerinin İskeçe Saat Kulesi altındaki toprak eylemleri.
• Türkiye’deki üniversite diplomalarının tanınmamasından sonra açlık grevi yapılması.
• Azınlık ilkokullarına istenmeyen kitapların sokulmaması ve bakanlık önüne bırakılması.
• Açık hava hapishanesi yapılmaması yönünde Karacaoğlan köyünde düzenlenen toplantı ve sembolik yürüyüş.
• Encümen seçimlerinin yaptırılmamasından sonra Gümülcine’de yapılan eylem.

Yukarıdaki eylemlerden sonra devlet bir çok konuda geri adım atmak zorunda kalmıştır.

Sonuç olarak, bizim feryadımızı daha geniş kitlelere duyurabilmenin tek çaresi sanki demokratik eylem ve yine eylem gibi gözükmektedir. Ne dersiniz? Belki de denemekte fayda vardır.