28.03.2024

35 yıl öğretmenlik ve 57 yıl da imamlık yaptı. Hüseyin Hoca ne zaman konulara derinlemesini girip çok konuşmaya başlasa, eşi müdahale ediyor, ancak o duymamazlıktan gelip, eşine bakarak “Bereket versin bana bakıyor”, diyor.

Hüseyin Emin, 1935 yılında Yunanistan’daki Rodop ilinin terk edilen Ballıca - Melitena köyünde doğdu. 1947 yılındaki İç Savaş esnasında, askeriye trafından güvenlik amacıyla Yassıköy’e indirildiler ve orada herkese birer ev verdiler. Evleri dar olduğundan, halaları onları Yassıköy’den alıp Ortacı (Otacı) köyüne götürdü. İlkokulu bu köyde bitirdi. Orada müstakil ev verdiler. Halanın birinin mandaları, diğerinin ise koyunları vardı; biri sağyağ , diğeri ise onlara kuzu veya koyun veriyordu.

O dönemde, Ortacı’nın ağaları ve beyleri çoktu. İbrahim Bey’in 40 bin dönüm arazisi vardı. 53 karakaçan gelip buraya bir gecede yerleşti.

Kardeşiyle birlikte 1950’li yıllarda Mederese’ye kayıt yaptırdı. Hocalar sınıf atlatmak istediler. Şahin’den bir hoca getirdiler.

1953 yılında İç Savaş bitince tekrar köylerine döndüler. Kendilerine az miktarda yardım edildi. Hüseyin hoca bunu kendi deyimiyle “Ucundan” verdiler, diyor. Ayrıca, Amerikalılar evlerin çatıları için teneke verdiler. Evleri iki kattı, altı hayvan damı üstü de bir saçak iki oda idi. Ballıca’da iken çınara dayalı bir merdiven üzerinde ezan okudular.

1960 yılında köylülerin isteği ile hala yaşadığı Semetli köyüne göreve çağrıldı. Bu köyde evlendi. Hüseyin Hoca ne zaman konulara derinlemesini girip çok konuşmaya başlasa, eşi müdahale ediyor, ancak o duymamazlıktan gelip, eşine bakarak “Bereket versin bana bakıyor”, diyor. 1969 yılından itibaren köye Türkiye’den dört kontenjan öğretmeni geldi. Hepsiyle çok iyi çalıştı. Türkiye’deki kurslara katıldı. Okulda din derslerini üstlendi. 35 yıl öğretmenlik ve 2017 yılında ayağı kırılınca, 57 yıl görev yaptıktan sonra imamlığı bıraktı. Köyde ne zaman zam istese kimse itiraz etmedi ve “Hüseyin’in hakkı var” dediler.

Bir gün Gümülcine müftüsü İbrahim Şerif’e giderek, “bana ahlaklı, temiz bir çocuk gönder”, dedi.

Hüseyin Hoca ne zaman çok konuşsa eşi müdahale ediyor, ancak o yine de bildiğini okuyor; eşine bakarak “Bereket versin bana bakıyor”, diyor.

Köyde o zaman su değirmenleri vardı. Köprünün yanındaki Aleko’nun değirmeni idi ki fabrika gibi büyüktü. Arabalar ta mezarlığa kadar dizilirdi. Kasaba (Gümülcine) suyu o zaman bu değirmenin yanından alıyordu. Belediye bu değirmeni kapatmak için Aleko’ya 150 Reşat altın verdi. Yıkık minarenin olduğu yerde Kavak değirmeni vardı. Bir de Todara’nın değirmeni vardı, sellerden bir gün yıkıldı.

Arkeologlar geldi. Yıkık minarenin yanındaki köyü ve minarenin yapılışını sordular. Bir şey bulamadılar. Yine bir zamanlar Gümülcine’deki Şehreküstü mahallesine bir hastalık gelmiş ve bu insanlar dağlara kaçmışlar. İşte bundan sonra da o mahallenin adı “Şehreküstü” olarak söylenmeye başlanmıştır.

Köyün eski mezarlığındaki taşları zaman içinde tahrip ettiler.

Eşi her ne kadar çok konuşuyorsun dese de o “Bereket versin buna”, diyor ve hala caminin anahtarlarını cebinde taşımaya devam ediyor.

Hüseyin Emin hocaya daha nice sağlıklı ve uzun ömürler diliyoruz.

Görüşme: 21 Şubat 2024 / Semetli.